پایان 27 ماهگی و ورود به 28 ماهگی

پسرک ناز و دوست داشتنی من 

ماهگیت مبارک باد

این روزها به زیبا ترین وجه ممـــــکن ، حرف می زنی جوانه ی گندم من ؛

کلمات را پشت سر هم می گویی ؛
کلماتی پُر از بدعت و تازگی ...
انقدر تازه که بیش از نیمشان را ، اول بارست که می شنوم .
جمله هم می گویی ؛
جملاتی سه یا چهار کلمه ای ...
برای وصف زیبایی جمله گفتنت ، کلمه ای پپدا نکردم که لایق باشد ، که عطشم را بخواباند !
همین قدر بدان ، تو که حرف می زنی ؛
دیوانگی در من دست و پا می زند ...
 
عشق لایزالم ؛
حتــــم دارم روزی که این نوشته ها را می خوانی ؛
لبخند ملیحی بر لبانت نقش بسته ...
لبخندی از سر شوق ، از خاطرات خوش کودکی .
لبخندی از روزهای اول جمله گفتنت ...
که برایت باور نکردنی ست این گونه بودنت را ، این گونه کوچک و تازه کار بودنت را !
 
عزیز بی همتای من ؛
فردا ، تو می خوانی و تصور می کنی و لبخند می زنی ،
امروز ، من می نویسم و تصور می کنم و لبخند می زنم ...
 
تو برای دیروزت ، برای تمام کوچک بودن و شیرینی ات ،
من برای فردایت ، برای تماااااام مرد بودن و منش و بزرگ بودنت ...
 
چقـــــدر دوستت دارم ؛
چقدر بی اندازه ، چقدر بی تاااااا .
 
 
معین ؛
 
من خدا را به بهترین نام هایش قسم دادم ؛
برای خوشبختی تو ...
 
خوب باش مادر ...